Ks. Ludwik Chojnacki (1874 - 1933)
Dnia 14 lutego 1933 roku oddał ducha Bogu w Lecznicy sióstr Elżbietanek w Poznaniu. Proboszcz w Ptaszkowie, dekanatu grodziskiego. Ks. Ludwik Chojnacki urodził się w Gnieźnie 2 sierpnia 1874 r., z rodziny mieszczańskiej. Do gimnazjum uczęszczał w Gnieźnie, lecz z powodów natury politycznej opuścił swe rodzinne miasto i dokończył studia gimnazjalne w Dramburgu na Pomorzu. Teologię studiuje w seminarium duchownym w Poznaniu, następnie w Gnieźnie, a otrzymawszy w r. 1902 święcenia kapłańskie, obejmuje stanowisko wikariusza w prastarym Trzemesznie, skąd w r. 1904 powołuje go Władza Duchowna na administratora do Kiszkowa. Następnym miejscem jego pracy przez blisko 3 lata jest Strzałkowo. Za czasów bytności jego w tejże parafii wybucha t. zw. strajk szkolny. Ks. Chojnacki staje mężnie w obronie praw przyrodzonych ludności i praw kościelnych i zagrzewa do wytrwania we walce. Sądy pruskie skazują go na dwutygodniową kaźń więzienną, która została zamieniona na pobyt dwutygodniowy w fortecy Świnoujściu. Nie mógł już powrócić do Strzałkowa, Władza Duchowna więc przekazuje mu 1 października 1907 r. wikariat w kościele Serca Jezusa i św. Floriana w Poznaniu. Następnie od 1 czerwca 1911 przebywa w Grodzisku jako mansjonarz, a w roku 1914 otrzymuje probostwo w Ptaszkowie. Tutaj pasterzuje przez lat 17 z wielką gorliwością i zapałem dla spraw Kościoła i parafian. Pomimo trawiącej go od kilku lat ciężkiej wewnętrznej choroby wytrwał na posterunku aż do końca. W życiu prywatnym cechowała go wielka skromność i uprzejmość. Potrafił zjednywać sobie przyjaciół i pozostawił tak u nich, jak i u parafian jasną pamięć. Dowodem tego był jego pogrzeb, w którym liczni kapłani i tłumy parafian oddali mu ostatnią przysługę.