Ks. Stanisław Dąbrowski (1902 - 1969)
W środę 15 stycznia 1969 r. zasnął w Panu ks. Stanisław Dąbrowski, proboszcz kościoła pw. św. Jama Chrzciciela w Czerniejewie, tajny szambelan Jego Świątobliwości, radca duchowny, dawniejszy przewodniczący Archidiecezjalnej Komisji dla spraw śpiewu i muzyki kościelnej. Dotknięty ciężką chorobą serca w 1967 r., po rekolekcjach odprawionych pod koniec roku 1968 u Sióstr Urszulanek w Pniewach, przebywał przez pewien czas na leczeniu w Szpitalu Miejskim im. Strusia w Poznaniu, gdzie 15 stycznia 1969 r. o godzinie 14.05 zaopatrzony Sakramentami św. odszedł po nagrodę do Pana. Ks. Stanisław urodził się dnia 10.04.1902 .r. w Rosku pow. Czarnków. Rodzicami jego byli Bolesław Franciszek Dąbrowski - organista i Pelagia z d. Kruger. Naukę rozpoczął w Szkole Powszechnej w Rosku w kwietniu 1909 r. Od 1 kwietnia 1913 r. do 27 marca 1918 r. uczęszczał do Gimnazjum w Czarnkowie (Miejska Wyższa Szkoła dla chłopców w Czarnkowie), gdzie przez cały okres mieszkał na stancji u organisty Alojzego Henkego. Od 1 kwietnia 1918 r. był uczniem Państwowego Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu. W latach gimnazjalnych był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. Z chwilą wybuchu Powstania Wielkopolskiego wstąpił do wojska i wziął udział w walkach w Poznaniu. Po paru miesiącach służby wojskowej wrócił do Gimnazjum i 22 marca 1921 r. zdał maturę. W czasie tego okresu szkolnego uprawiał czynnie muzykę, uczył gry na fortepianie i organach, a poza tym śpiewał w chórze szkolnym. Po maturze zapisał się do Seminarium Duchownego w Poznaniu, w którym studiował do 1925 r. Ostatni rok studiów teologicznych odbył w Seminarium Duchownym w Gnieźnie. W czasie studiów teologicznych w Seminarium Duch. w Poznaniu był członkiem chóru katedralnego, który prowadził Ks. dr W. Gieburowski. Brał czynny udział we wszystkich koncertach tegoż chóru nie tylko w Poznaniu ale także na wyjazdach, które od roku 1923 zaczął organizować Ks. Gieburowski. W tym czasie również pełnił funkcję organisty w kaplicy Seminarium Duchownego. Święcenia kapłańskie otrzymał w Gnieźnie 22 maja 1926 r. z rąk Jego Eminencji Ks. Kardynała Augusta Hlonda - Prymasa Polski. Pierwszą Mszę św. prymicyjną odprawił 31 maja 1926 r. w kościele parafialnym w Rosku. Po święceniach został powołany na wikariusza przy kościele parafialnym Świętej Trójcy w Bydgoszczy. Przed tym jednak został posłany na zastępstwo chorego proboszcza, Ks. Szukalskiego w Gołańczy, gdzie przebywa! około 2 miesięcy, po czym udał się jako wikariusz do Bydgoszczy. Na tym stanowisku pozostawał przez 6 lat tzn. do 30 maja 1932 r. Na tej placówce był patronem KSMZ - oraz chóru kościelnego im. Moniuszki, a z czasem został prezesem chórów kościelnych okręgu bydgoskiego. Od pierwszych lat kapłaństwa brał czynny udział w pracach Związku Chórów Kościelnych. Organizował zjazdy chórów - brał czynny udział we wszystkich sprawach związanych z chórami kościelnymi i muzyką liturgiczną. 1 lipca 1932 r. został powołany na stanowisko administratora nowej parafii Opatrzności Bożej w Mątwach pod Inowrocławiem. W tym okresie skończył budowę kościoła, sprowadził ołtarze, kupił paramenty kościelne, założył cmentarz parafialny, oraz budował plebanię. W nowo powstałej parafii organizował życie kościelnych stowarzyszeń, zajął się szczególnie Stowarzyszeniem Robotników Katolickich, organizacjami młodzieżowymi, a szczególnie chórem kościelnym. Należał również do władz okręgowych chórów kościelnych. Urządzał w parafii w Mątwach tygodnie społeczne dla Stow. Rob. Kat. - Wojna zastała go w Mątwach. W listopadzie 1939 r. został aresztowany przez Gestapo. Przebywał przez pewien czas w więzieniu w Inowrocławiu, w styczniu 1940 r. z grupą Księży Inowrocławskich został wywieziony do Lądku do klasztoru Ks. Ks. Salezjanów. Przebywał tam do listopada 1940 r. - po czym został zwolniony z nakazem objęcia pracy w parafiach Szubin, Kcynia, Żnin, Samoklęski. Dojeżdżał także z pracą duszpasterską do Łabiszyna i Barcina. Rok 1945 zastał go na tych placówkach. Zamieszkał w Szubinie i pełnił tom funkcję proboszcza po zakończeniu wojny. Po śmierci Ks. Kan. Kłosa w Czerniejewie Władza Duchowna powierzyła mu tę parafię, którą objął w październiku 1946 r. Przez dłuższy okres dojeżdżał również do Pawłowa. W Czerniejewie odnowił kościół parafialny. W roku 1950 został mianowany przez Jego Eminencję Ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego Prymasa Polski Przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji dla Spraw Śpiewu i muzyki kościelnej. Jako Przewodniczący tej Komisji organizował kursy dokształcające dla organistów, rekolekcje i zjazdy dekanalne. Dnia 10 kwietnia 1959 r. otrzymał godność tajnego szambelana Jego Świątobliwości. W 1967 r. zachorował poważnie na serce, pracując do końca w parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Czerniejewie. Zmarł w Szpitalu Miejskim im. Strusia w Poznaniu, dnia 15.01.1969 r. Jego troskliwa troska o Dom Boży, pełne oddanie się pracy parafialnej, jego skromność i pogoda ducha zjednały mu miłość i szacunek parafian oraz Konfratrów dekanalnych. Śmierć Jego napełniła głębokim smutkiem parafian i Konfratrów, którzy dając zewnętrzny wyraz swego przywiązania wzięli bardzo liczny udział w obrzędach pogrzebowych. Mszę świętą pogrzebową odprawił I. E. Ks. Biskup Lucjan Bernacki, kazanie wygłosił ks. proboszcz Zachman z Gozdowa - wicedziekan dekanatu wrzesińskiego przedstawiając piękną sylwetkę Ks. szambelana Stanisława Dąbrowskiego, gorliwego kapłana i duszpasterza. Kondukt pogrzebowy na cmentarz parafialny w Czerniejewie w asyście około 120 kapłanów prowadził J. E. Ks. Biskup Lucjan Bernacki podkreślając w swym przemówieniu nad grobem gorliwość i skromność zmarłego, który dobrze spełnił swój obowiązek kapłański. "Dobrze sługo prawy i wiemy! W małych rzeczach byłeś wierny - dam Ci władzę nad większymi, wejdź do wesela Pana Swego". (Mat. 25, 21).