Ks. Kazimierz Gliński (1911 - 1967)
Urodził się dnia 28 lutego 1911 roku w Kruszwicy. Po otrzymaniu świadectwa dojrzałości wstąpił do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego w Gnieźnie. Studia teologiczne kontynuował w Poznaniu. Tam też otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Ks. Kardynała Prymasa Augusta Hlonda. Było to 17 czerwca 1934 r. Pierwszą placówką, jaką powierzyła mu Władza Duchowna, był wikariat w Bydgoszczy przy kościele św. Antoniego z Padwy. Wikariuszem był jeszcze w następujących parafiach: Jaksice, Parlin, Strzelno, Bydgoszcz (Święta Trójca), Łopienno i Żnin. Od dnia 01.04.1939 r. do wybuchu II wojny światowej sprawował funkcję kapelana w Powiatowym Szpitalu we Wrześni. W czasie ostatniej wojny, jak wielu innych kapłanów, ukrywał się przed okupantem. Zaraz po wojnie, tj. od 31.01.1945 r. objął w administrację parafię w Kruszwicy, Sławsku Wielkim i Polanowicach. Następnie kolejno duszpasterzował w Trlągu, Kołodziejewie, Strzelcach i Solcu Kujawskim, gdzie od 22.11.1946 roku dodatkowo był nauczycielem religii w Miejskim Gimnazjum oraz w Szkole Dokształcającej. Od dnia 1 lipca 1948 r. przejął parafię Pieranie. Tam włożył całe serce kapłańskie i talent artystyczny w odrestaurowanie pięknego i zabytkowego kościoła parafialnego. W czasie choroby bardzo często wracał wspomnieniami do okresu pracy duszpasterskiej w Pieraniu. W Kościelcu, gdzie przebywał od 1 lipca 1958 roku do chwili rezygnacji z powodu choroby, zajął się przede wszystkim z wielką gorliwością i znajomością rzeczy katechizacją dzieci i młodzieży w Państwowym Technikum Rolniczym. Na czas choroby na własne życzenie Władza Duchowna poleciła mu zamieszkać w klasztorze Sacre Coeur w Polskiej Wsi k. Pobiedzisk. Choroba wątroby jednak rozwijała się w szybkim tempie, zmuszając go do leczenia się w Szpitalu dla zakaźnych w Poznaniu na Zawadach. Tam mając doskonalą opiekę lekarską, znosił ciężką chorobę przez prawie dwa lata cierpliwie i z poddaniem się woli Bożej. Mimo poważnego stanu zdrowia stale snuł ciche plany dalszej pracy duszpasterskiej i katechetycznej w diecezji. Martwiło go tylko to, że choroba nie ustępuje, odbierając mu coraz bardziej siły do pracy, do której rwał się całym sercem. Z dniem 15 maja 1967 r. dekretem Ks. Kardynała Prymasa Stefana Wyszyńskiego został przeniesiony w stan spoczynku. Podleczony jako tako opuścił szpital, aby zamieszkać od dnia 15 lipca 1967 r. w Wągrowcu, gdzie w Powiatowym Szpitalu dnia 27.08.1967 roku zakończył życie. Kondukt pogrzebowy ze szpitala do kościoła prowadził Ks. Biskup Jan Czerniak, który odprawił także Mszę św. pogrzebową wraz z wigiliami. Sławo Boże wygłosił Ks. Kanonik Kaczmarkiewicz z Pakości, podkreślając w kazaniu wielką tęsknotę ks. Kazimierza za miłością, .którą odnalazł w pełni dopiero po śmierci w niebie. Ks. Kazimierz Gliński został pochowany dnia 30 sierpnia 1967 roku na cmentarzu klasztornym w Wągrowcu. W pogrzebie wzięło udział przeszło 60 kapłanów, wśród których było wielu kolegów kursowych z diecezji poznańskiej. Nad grobem pożegnał zmarłego Ks. Biskup Czerniak, polecając jego duszę miłosierdziu Bożemu.